De misdaad tegen de nationale veiligheid, zo ziet de Iraanse overheid het als moslims christen worden. Een groeiend christendom is volgens Iran een poging van het Westen om de islam en het regime te ondermijnen. Arrestaties van christenen komen veelvuldig voor en regelmatig belanden gelovigen in de gevangenis. Ze krijgen lange celstraffen, zweepslagen of worden verbannen naar uithoeken van Iran waar het leven zwaar is. Ook wordt sommigen de doodstraf opgelegd.
Iran werd een islamitische staat toen tijdens de Iraanse Revolutie. Alle westerse invloeden moesten het veld ruimen, christenen vallen daar ook onder. Er zijn historische christelijke gemeenschappen, zoals de Assyrische en Armeense kerk. Zij worden door de staat erkend, maar de gelovigen worden behandeld als tweederangsburgers. Ze mogen geen contact zoeken met christenen met een moslimachtergrond en ook geen diensten houden in de Iraanse taal. Dat geldt ook voor het handjevol kerken waar buitenlanders samenkomen die in Iran werken.
Ondanks de vervolging kent Iran de grootste kerkgroei ter wereld en wordt het aantal christenen geschat op meer dan 10 miljoen. Uit de antiwesterse propaganda en massale, door het regime georganiseerde straatprotesten die ons steeds via de Iraanse media bereiken, valt dat beeld uiteraard niet te herkennen.
· Bid voor pas tot geloof gekomen christenen, voor contact met mensen die hen kunnen helpen;
· Voor gelovigen in de gevangenis, kracht om te volharden, voor kansen om het geloof te delen;
· Bid om bescherming van de huiskerken, dat de ogen van geheime diensten worden gesloten.
Bron: Open Doors / MissieNederland
Marcel Ticheler
Raad van Kerken Nijverdal / Hellendoorn